ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Ι. Η Νασούλα ευτύχησε να μεγαλώνει στο κοσμοπολίτικο Ηράκλειο του ’60 οπότε,παράλληλα με την γενική παιδεία της1, παρακολουθεί και μαθήματα ζωγραφικής στονκαθηγητή Ανδρόγεω Αλεξανδρίδη, παρουσιάζοντας τα μαθησιακά της έργα στις ομαδικές τουεκθέσεις το 1961 και το 19642. https://www.nassoulabarbarigo.com/redemptionΗ π ρ ώ ι μ η, μετα-μαθησιακή, περίοδος περιλαμβάνει έργα από την Κ α θ η μ ε ρ ι ν ή Ζ ω ή(https://www.nassoulabarbarigo.com/daily-life) τα οποία παρουσιάζονται σε ατομική τηςέκθεση3το 1966 και στην Ομαδική "Ηράκλειον ‘69" όπου και βραβεύεται το έργον της"Φουντούκης."4ΙΙ. Σπουδάζει πολιτικός μηχανικός5(1970-1976) και αποκτά δύο παιδιά, την ΠAΤΤΥΦανουράκη και τον LANDOLF Rhode-Barbarigo. Η εν λόγω περίοδος εκφράζεται στην σειράτων έργων «Α θ ώ ε ς Ν ύ μ φ ε ς - Τ ο λ μ η ρ έ ς Κ υ ρ ί ε ς».(https://www.nassoulabarbarigo.com/rise)Έχοντας ιδιαίτερη έφεση στην π ρ ο σ ω π ο γ ρ α φ ί α(https://www.nassoulabarbarigo.com/paganism) φιλοτεχνεί, μεταξύ άλλων, το πορτραίτο τουΑντώνη Τρίτση το οποίο δεσπόζει της ατομικής εκθέσεώς της το 1993 στο Πνευματικό ΚέντροΑθηνών -- όταν πλέον εκείνος είναι απών – όπου προλογίζεται από τον, τότε, πρύτανη ΝίκοΜαρκάτο.6Την ίδια χρονιά φεύγει από την ζωή καί ο πατέρας της. Η βαθιά μοναχικότητά τηςσυνυφασμένη με μίαν "αφαναίρωτον" αντιφατικότητα, αποδίδεται στα έργα της περιόδου μετίτλο "Λύτρωση". (https://www.nassoulabarbarigo.com/copy-of-redemption-6)Με την συμμετοχή στις ομαδικές εκθέσεις του Τεχνικού Επιμελητηρίου – Αθήνα 1996,Ηράκλειο και Άγιο Νικόλαο Κρήτης, το 1997 – ολοκληρώνεται η περίοδος «Από την ΕΠΙΓΝΩΣΗστην ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΗ» (1977-1997).ΙΙΙ. Για την βαθύτερη κατανόηση των πραγμάτων επιστρέφει στα θρανία και αποκτά τομεταπτυχιακό της Φιλοσοφίας (2006)7 και της Βιοηθικής (2014)8 ενώ ενδιαμέσως έχειπαρακολουθήσει κι εκείνο της Νευροφυσιολογίας, παράλληλα με ένα ευρύ φάσμα σχετικώνμαθημάτων και σεμιναρίων.9 Τοιουτοτρόπως γίνεται μέλος της Ελληνικής ΦιλοσοφικήςΕταιρείας (ΕΦ∃) (2010) 10 και λαμβάνει μέρος σε συνέδριά της, καθώς επίσης στο 23ο Π α γκ ό σ μ ι ο ν Σ υ ν έ ν δ ρ ι ο ν Φ ι λ ο σ ο φ ί α ς το 2013 (9) (https://www.pdcnet.org/collection-anonymous/browse?start=40&fq=wcp23%2fVolume%2f8925%7c75%2f&fp=wcp23) και στοαντίστοιχο για τον Αριστοτέλη το 2015.Η ζωγραφική έκφανση την τρίτη αυτή περίοδο, εκδιπλούται σε ομάδες έργων με τον γενικότίτλο "ΑΥΤΟΣΥΝΕΙΔΗΣΙΑ : ΘΑΝΑΤΟΣ & ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ".1 Βλ. Παράρτημα 12 Βλ. Παράρτημα 23 Βλ. Παράρτημα 34 Βλ. Παράρτημα 45 Βλ. Παράρτημα 56 Βλ. Παράρτημα 67 Βλ. Παράρτημα 78 Βλ. Παράρτημα 89 Βλ. Παράρτημα 910 Βλ. Παράρτημα 10Διαμορφώνονται τοιουτοτρόπως οι ακόλουθοι ΤΡΕΙΣ ΠΕΡΙΟΔΟΙ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ ΕΚΦΑΝΣΗΣ:I. ΜΑΘΗΣΙΑΚΑ & ΠΡΩΙΜΑ ΈΡΓΑ (1960 -1970) 1960 - 1965 Μαθησιακά Έργα 1965 - 1970 Στιγμές ΚαθημερινότηταςII. Από την ΕΠΙΓΝΩΣΗ στην ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΗ (1977 – 1997) 1977 - 1987 Αθώες Νύφες – Τολμηρές Κυρίες 1987 - 1997 Λύτρωση: Αναλογισμοί, Συλλογισμοί, ΣτοχασμοίIII. ΑΥΤΟΣΥΝΕΙΔΗΣΙΑ: ΘΑΝΑΤΟΣ & ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ (1997 – 2017) 1997 Ερωτεύσιμα Φλαμίνγκο 1998 Ο χορός των Παγωνιών 1999 Στο «μετέωρον» τ’ ουρανού 2000 Χρωματίζοντας την Παγωνιά 2001 Τρεμάμενες Αναλαμπές 2002 Φλόγες 2003 Παπαγαλίσματα 2004 Ελπίδα 2005 Πλεύση Υπερηφάνειας 2006 Εκλάμψεις Φωτός 2007 Ειρωνεία 2008 Βουβή προσμονή 2009 Χρυσοφτέρουγες Ψυχές 2010 Απόλυτο Παγωμένο Λευκό 2011 Αετίσιες Προσπάθειες 2012 Το χρώμα ξανααφουγράζεται 2013 Εσωτερικόν Φως 2014 Ασημόχρυσες «Πνοές» 2015 Σχίζοντας τα ουράνια 2016 Άρωμα Γυναίκας 2017 Αίσθηση ΕλευθερίαςΑκολουθούν: 2018 ΣΤΟ ΜΕΤΑΙΧΜΙΟΝ https://www.nassoulabarbarigo.com/thresholda) ΦθινόπωροΑντί των εισοδίων.... «εξόδια»b) ΧειμώναςΗ αθωότης αποδιωγμένη από τον «αφανισμό της σιωπής» του ΧΙΟΝΙΑ στον«κόρφο» της γης επιζεί γλυκασμένη από το ίδιο της το μάνναc) Άνοιξη«Μεστωμένη» σε θεότητα η α-θεότης, αναδύει την ύπαρξή της – γέφυρατ ́ουρανού με την γη – γαντζωμένη στο πρώτο σκίρτημα του ήλιουd) ΚαλοκαίριΜεστός ο καρπός της αθέατης δούλεψης στο λίκνισμα του θερισμού,περιάγει την ΕΥδαιμονία, μακαρίζοντας τον «ΧΙΟΝΙΑ» που ... στην «σιγή-του» μπολιάστηκε! 2019 ΠΕΡΙΑΓΩΓΗΑπό το Adagio έως το Fortissimo της ΈκφανσηςΕΝΝΟΙΟΛΟΓΙΚΗ ΜΕΘ' ΕΡΜΗΝΕΙΑI. Η ικανότητα των αισθήσεων να αντιλαμβάνεται τα πράγματα και ηταυτόχρονη, εκείνη, της ψυχής να κατανοεί τον αισθησιασμό τους, αποτελούν το ε νε ρ γ ε ι α κ ό δ ί π ο λ ο ν με το οποίον η καλλιτέχνης επιδαψιλεύει το υλικό για τηνεπιβεβαίωση του ΕΙΝΑΙ.Πρόκειται για μίαν α μ ο ι β α ί α δ ι α λ λ α γ ή εμφανή και στα πορτρέτα της: τηναρίστην απόδοση της προσωπικότητος του, εκάστοτε απεικονιζομένου, προσώπουδιαπερνά μία αύρα, κοινή σε όλα, η οποία "πάλλεται" στην "κόγχη" του ματιού"συσπειρώνεται" στην «αιχμή» του μειδιάματος και διαχέεται γλυκαίνοντας τηνέκφραση καί του πλέον αυστηρού προσώπου. Αύρα αφορώσα την συν-κινησιακήμεταφορά της δικής της δυναμικής στο ΕΣΥ – ένα πολυπρόσωπο άγγιγμα που...όχιμόνον πληρεί την μοναχικότητά της αλλά καί την εν-θ-ουσιά- ζει!Διατρέχοντας τα έργα της/τα πορτρέτα της, από τον «Φ ο υ ν τ ο ύ κ η», έργο του 1968,έως τον «Ο δ υ σ σ έ α», έργο του 2018, παρατηρείται ότι ποιοτική διάσταση, στονχρόνο, δεν υφίσταται. Αποτέλεσμα, ετούτο, το οποίον συνηγορεί στο ότι: ́ΟΤΑΝ η εγγραφή, η μ ύ η σ η δια του παραδείγματος στην κ α ν ο ν ι σ τ η κ ό τ η τ ατων μορφών και στον σ υ ν δ ι α σ μ ό ν των χρωμάτων, παράλληλα μ’ εκείνη τηςυιοθέτησης των π ο ι ο τ ή τ ω ν και των α ξ ι ώ ν επισυμβαίνουν εγκαίρως, κατά ταάγουρα χρόνια της ύπαρξης,- ΤΟΤΕ διανοίγεται αρμονικά ο χώρος του ΕΙΝΑΙ καθιστάμενος ικανός για την σύλληψητου απολύτου στην κ ο ι τ ί δ α Γνωστικότητος και Αξιότητός του.Έτσι, και μόνον δι’ αυτού, προσδίδεται η δυνατότητα στον άνθρωπο, ξεπερνώντας τονίδιο-του τον εαυτόν, να μετατρέπει «το τ ώ ρ α σε α ι ω ν ι ό τ η τ α !». Δυνατότηταπου, παράλληλα, επιτρέπει στον ίδιο – την Νασούλα επί του προκειμένου – να βιώνειτην "μελωδία της ζωής του" σε όλο το φάσμα των «μουσικών συγχορδιών», από τηνΣΥΝειδητοποιητική οδύνη έως την ΕΥδαιμονία!II.Τα έργα της περιόδου «από την ΕΠΙΓΝΩΣΗ στην ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΗ» θαμπορούσαν να χαρακτηριστούν ως "η π ο ί η σ η της α ι σ θ η τ ι κ ό τ η τ ο ς" καθότιη αισθητηριακή σύλληψη της σκέψης σε εναρμόνιση με την ανάπλασή της σε αίσθημασυγκροτούν τη έκφανση του αισθησιακού νοήματος σε μορφικό σχήμα.Η επιλογή της «μοναχικότητος» συμβάλλει στην ικανότητα αποστασιοποίησης τηςκαλλιτέχνιδος από τις πραγματολογικές καταστάσεις με αποτέλεσμα την συνεχή"διεύρυνση της διάστασης" ανάμεσα στην δ ι ά ν ο ι α και το α ί σ θ η μ α προςόφελος της ευαισθησίας – ευαισθησία η οποία εγγίζει και τις απαλότερες αποχρώσειςκάθε λογής υπαρξιακών εντάσεων.III. Την τρίτη περίοδο – ΑΥΤΟΣΥΝΕΙΔΗΣΙΑ: ΘΑΝΑΤΟΣ & ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ – «ωςμε την διάνοια στις άκρες των δακτύλων» (T.S. Eliot) τα πινέλα της παρουσιάζουν μίασειρά έργων ανά έτος, τα "έπη" της, μεταφράζοντας τον λ υ ρ ι σ μ ό σε α ι σ θ η σ ια κ ό χ ρ ώ μ α και την δ ρ α μ α τ ι κ ό τ η τ α σε ν ο η μ α τ ι κ ή μ ο ρ φ ή ν. Τοαποτέλεσμα καίτοι παρουσιάζεται ως ε ι ρ ω ν ί α των καταστάσεων αφορά α υ τ ο σα ρ κ σ μ ό ν: το ενεργειακό δυναμικό της συγκινησιακής φόρτισης εξισορροπούμενοστις αντίρροπες μορφικές εκφάνσεις, επιφέρει την εσωτερική κάθαρση, παρέχονταςστην Ιδίαν την δυνατότητα κατανόησης και άρα αποστασιοποίησή της από ταπράγματα, παρέχοντας της συνεπώς την διέξοδον..Είναι τότε και έτσι, όπου, από την αντανάκλαση, τον αυτό-κατοπτρισμό της στην ίδια-της την ετερότητα, αποκτά την αυτοσυνειδησία της, καθώς διαβαίνει ξανά τους«κεκτημένους», πλέον, χώρους της αυτό-συνειδησιακότητος τους οποίους η ίδια έχειπρο-επιλέξει!Τούτος είναι καί ο λόγος που τα περισσότερα έργα αυτής της περιόδου – ηθελημέναή, ίσως, και μή;! – αποδίδονται σε διάφανο φόντο.ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΙΩΣΗΦ ΜΠΑΡΜΠΑΡΗΓΟΥγια την "Νασούλα"Δεκέμβριος 2019
